Fala bitumiczna, od siódmej rano do zachodu słońca. Kierowca na budowie to nie zawód - to stan umysłu. Inspiruje mnie widok betoniarki wschodzącej nad horyzontem i dźwięk klaksonu, który brzmi jak symfonia Szopena, tylko z wiertarką w tle.

Napędza mnie kawa, memy o robotnikach i marzenie, że kiedyś zbudujemy coś, co nie zostanie od razu zburzone. Inspirują mnie też polskie kabarety - bo jak się śmiać, to z przytupem. Jak się płakać, to tylko ze śmiechu. A jak życie rzuca klockiem, to się śmiejesz, zbierasz i jedziesz dalej. W błocie, ale z godnością.

A co do golarki - kupiłem ją, bo jestem łysy. Po co mi grzebień, skoro głowę mogę polerować jak nową lampę LED? Zresztą, łysa głowa świetnie odbija światło i pomaga w pracy nocą. Jestem jak latarnia, tylko mobilna.

Więc na jakiej fali płynę? Na fali absurdu, kawy, asfaltu i autoironii. I nie zamierzam z niej zeskakiwać - bo jak wiadomo, najlepsze fale są na budowie. Tylko trzeba uważać, żeby nie wpaść do wykopu.